ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΚΤΟΠΛΑΣΜΑΤΑ

Tα φαντάσματα και το υπερφυσικό έχουν περιέργεια  πάντα προς τον αναγνώστη και  λάτρη του διαφορετικού  αλλά και τρόμαζαν την ανθρωπότητα απο την αυγή της ιστορίας. Μερικοί άνθρωποι έχουν  απλά απορρίψει ως  απλή δυσιδαιμονία ή ως υπερδραστήρια φαντασία.Ωστόσο, όποιος έχει δει ποτέ ένα φάντασμα η μια ανεξήγητη  υπερφυσική δραστηριότητα  από πρώτο χέρι ξέρει διαφορετικά.Παρά τα όσα ορισμένα άτομα μπορούν να σκεφτούν, όλοι οι άνθρωποι που πεθαίνουν δεν  γίνονται αυτόματα ένα φάντασματα, το οποίο εξηγεί γιατί μέσα και μέντιουμ είναι σε θέση να έρθει σε επαφή με ορισμένα πνευματα κάποιες  φορές ενώ άλλες όχι. Προσωπικά πιστεύω ότι η θεωρία των φαντασμάτων  μετά τον φυσικό θάνατο, τα  πνεύματα   δηλαδή των περισσότερων ανθρώπων, είτε βρίσκουν αιώνια την ειρήνη από την είσοδο που είναι γνωστή ως "το φως", είτε πηγαίνουν για  μετενσάρκωση. Ωστόσο, τα πνεύματα των πολλών που πεθαίνουν  με τραγικό θάνατο,ειδικά από τη δολοφονία ή αυτοκτονία, που είναι απρόθυμοι να δεχτούν το θάνατο τους ή δεν γνωρίζουν ότι

είναι στην πραγματικότητα νεκροί(σύμφωνα με πολλές πηγές ,  δοξασίες και μελετες ), και εκείνοι που έχουν σημαντικές ημιτελή επιχειρήσεων στο φυσικό επίπεδο ή είναι προσηλωμένοι σε ένα αντικείμενο ορισμένο πρόσωπο, τόπο, ή άψυχο, παραμένουν δεμένοι στη γή  μέχρι να είναι έτοιμοι να προχωρήσουν. Μερικές φορές παραμένουν γήινοι για λίγο, για αιώνες, ή για όλη την αιωνιότητα. Ανάλογα με το  πνεύμα, μπορεί να κινείται  μέχρι πραγματοποιηθεί το συντομότερο μια συγκεκριμένη αποστολή  που έχει  για να ολοκληρωθεί η παρουσία του  στο κόσμο αυτό.

όταν συνειδητοποιούν ότι είναι νεκροί, αφού συγχωρεθεί η ψυχή τους   για κάτι κακό μπορεί να αισθάνονται υπεύθυνοι , ή όταν βρεθεί άτομο με ικανότητες διαμέσου να καθοδηγήσει   στοργικά στο φως.Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι το φάντασμα  είναι δημιουργία του φόβου,  ο φόβος δλδ είναι ένα από του κύριους λόγους που ένα πνεύμα επιλέγει να παραμείνει κολημένο στη γη

αντί του πέρασματος απέναντι . Ο φόβος των πραγμάτων  προς το άγνωστο,

η λύση της ύπαρξης, την κρίση του και τιμωρίας για προηγούμενες πράξεις, και την Κόλαση, μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή να κρατήσει το πνεύμα πίσω από τη μετάβαση στο φως.Τέτοια  πνεύματα

παραμένουν παγιδευμένα  μεταξύ, μας στη δική μας  διάσταση και την επόμενη απλά

από  τους φόβους τους. Ενοχή, είναι ένας άλλος κοινός λόγος είναι οι λεγόμενες εκκρεμείς υποχρεώσεις για να παραμείνει πίσω. Μπορούν να αισθάνονται ότι πεθαίνοντας έχουν αφήσει τους

αγαπημένους (ιδιαίτερα τα παιδιά) και μόνο, παραμελημένους, η  επιβαρυνθεί, αλλα και πράγματα που δεν έχουν κάνει όσο ήταν ζωντανοί. Όσοι αυτοκτονούν ή  πεθάνουν με κάποιο ακραίο  τρόπο από δικές τους ενέργειες συχνά αντιμετωπίζουν μεγάλη ενοχή στη μετά θάνατον ζωή για τον τερματισμό τους τη ζωή ή τη συμβολή τους στο θάνατό τους.